آذر شیوا از دست فیلم سازان جوان به دانشگاه رفت و آدامس فروخت
آذر شیوا از بازیگران مستعد دهه ی چهل سینمای ایران بود. او کارش را در سینما با فیلم آهنگ دهکده به کارگردانی مجید محسنی در سال ۱۳۴۰ آغاز کرد و پس از آن با بازی در فیلم هایی چون گذشت به کارگردانی فرج الله نسیمیان در سال ۱۳۴۱، آراس خان به کارگردانی ناصر ملک مطیعی در سال ۱۳۴۲، پرستو ها به لانه باز می گردند به کارگردانی مجید محسنی در سال ۱۳۴۲ خود را نشان داد. بیش تر در نقش زنان مظلوم و معصوم روستایی ظاهر شد، نقش هایی کلیشه ای که با همه ی کوششی که آذر شیوا به کار می بست نمی توانست استعداد او را نشان دهد، او در این فیلم ها، طبق معمول، زیر سایه ی مردان بود و آن چنان به چشم نمی آمد. آذر شیوا بعد از فیلم های ذکر شده، در فیلمی بازی کرد که در این فیلم از کلیشه ی زن روستایی خارج شد و نقش چابک تر و مفرح تری را به عهده گرفت.
+ نوشته شده در پنجشنبه سی ام آذر ۱۳۸۵ ساعت 1:0 توسط مجتبی نظری
|
شبی که صدای اکبر گلپایگانی برای اولین بار از رادیو پخش شد صبح روز بعد مردم در کوچه و بازار از یکدیگر می پرسیدند این صدا چه بود؟ از که بود؟ این صدای جاودانه و رسا برای مردم تازگی داشت و تقاضای پخش مجدد آن را می کردند و همان روز همه مردم اکبر گلپایگانی را شناختند. گلپا شاگرد استاد صبا و نورعلی خان برومند بود و به یاد دارم که شبها در پشت بام کلاس برادرم حسین ملک از نورعلی خان درس می گرفت و با سختگیری های نور علی خان برای یاد گیری هر گوشه ای شاید سه چهار ماه وقت می گذاشت. خداوند در وجود گلپا حنجره ای بی نظیر و صدایی متفاوت خلق کرده است و تصور می کنم همه در این ادعا یکسان فکر می کنند. 
فرخ غفاری، پژوهشگر، نويسنده و کارگردان قديمی سينمای ايران و پايه گذار فيلمخانه ملی ايران بعد از ظهر يکشنبه 17 دسامبر در سن 85 سالگی در پاريس درگذشت. او مدتی پيش به علت ناراحتی قلبی تحت عمل جراحی قرار گرفت و که تاثيری در بهبود وضعيت جسمانی او نداشت و سرانجام در بيمارستانی در پاريس درگذشت. آقای غفاری در سال 1300 در تهران به دنيا آمد. در نوجوانی برای تحصيل به اروپا رفت و ابتدا در بلژيک و سپس در فرانسه تحصيل کرد. آقای غفاری در اواخر در دهه 1320 خورشيدی به ايران بازگشت. سينمای ايران سال ها بود که در دوران فترت و خاموشی بسر می برد و عملا او نتواست فعاليتی در زمينه ساخت فيلم داشته باشد. 
نام اصلی ایشان پروانه امیرافشاری میباشد. ایشان متولد اسفند ماه سال 
قيصر فيلم تاثيرگذاری بود. بر شکل و محتوای سينمای ايران تاثير عميقی به جا گذاشت که تا مدت ها باقی ماند و هنوز هم از ياد نرفته است. مثل هر اثر ماندگاری، قيصر هم در نزديک به چهل سال گذشته موضوع بحث های بی شماری شد. اما قيصر چه داشت که محبوب و بحث انگيزش کرد؟ هنرپيشه هايش همان هايی بودند که همه می شناختند. تا آن زمان کمتر اتفاق افتاده بود که بتوانند فيلمی را تا آن اندازه محبوب يا پرفروش کنند. با اين حال بايد گفت که بعضی های شان بهترين بازی خود را تا آن زمان در اين فيلم کردند. داستانش تازگی نداشت و يکی از منتقدان نامدار هم پنبه ی داستان را زده بود. اما هيچکس نپرسيد که داستان اصلی و فيلم اصلی - نوادا اسميت - چرا به اندازه ی قيصر موفق نبود. 
تلخ ترین خاطره من اینه که آهنگی از جهانبخش پازوکی به من پیشنهاد شده بود بخونم. ترانه ی: من خودم رفتنی ام. من بشدت به پازوکی پافشاری می کردم که من این آهنگ رو نمی خونم. نمی دونم چرا دلشوره عجیبی داشتم چون می خواستم به مسافرت اروپا بیایم و فکر حادثه ای مرا تعقیب می کرد. فکر می کردم شاید بیماری ای تصادفی چیزی باعث شود که من برنگردم به ایران و هیچ وقت فکر نمی کردم همچین حادثه ای اتفاق بی افتد و من تا امروز یعنی 6 سال نتوانم وطنم را ببینم. به هر صورت با ناراحتی خیلی شدید رفتم روی صحنه و اونو اجرا کردم. 7 شهریور ایران را به قصد لندن ترک کردم و نمی تونم براتون بگم حالت من در اون ساعت و اون لحظه چه بود. ولی امیدی است که مرا نگه می دارد که باز بتوانم ایرانم را ببینم و به آغوش هموطنانم برگردم. 
محمد علی فردین فرزند علی گل فردین در
گیتی پاشایی در سال 1327 هجری شمسی در تهران به دنیا آمد. پدر بزرگش جعفر منصوری شاعر و استاد تار و خط بود و نوازندگی تار و سه تار را به مادر گیتی آموخت و بدین ترتیب گیتی از طریق مادرش با موسیقی آشنا شد. وی ردیف های موسیقی سنتی را نزد فرامرز پایور، مهدی فروغ و محمود کریمی آموخت. پس از دیپلم به آمریکا رفته و در سیتی کالج نیویورک در رشته معماری مشغول به تحصیل شد و در سیاتل آمریکا لیسانس هارمونی و ارکستراسیون گرفت. در اواخر دهه چهل، فعالیت رسمی خود را با خوانندگی در رادیو و تلویزیون آغاز کرد و به خواندن تصنیف های مردمی مشغول شد. ترانه های شب من شب تو، دل بوالهوس، گل مریم و یه دل دارم از جمله ترانه هایی است که او در آن زمان خوانده بود. 
بیش از ده سال است مديريت و سردبيری هفته نامه ايرانيان، چاپ واشنگتن، را برعهده دارم. سابقه کار قلمی و هنری من چیزی حدود 45 سال است که شروع آن برمي گردد به اواخر دهه 
پريسا خواننده سرشناس موسيقی ايرانی، در شهر پاريس، به اجرای برنامه پرداخت
منوچهر سخایی یکی از خوانندگان پاپ یک نسل قبل از ما بود. نسلی که دوران اوج جوانی و شور و شر خود را در دهه چهل شمسی گذراند. صدای او سبک و کلاس خاص خود را داشت و در رقابت با ویگن و عارف او هم طرفداران خاص خود را داشت. از ترانه های زیبایی که برای نسل قبل از ما خوانده بود دو ترانه نوستالژیک نامزدی و جزیره بسیار زیبا هستند. شاید بیاد ماندنی ترین ترانه او کلاغ ها باشد. او متولد تهران در سال 
در شب جمع آوری پول خيريه برای تکميل دانشنامه ايرانيکا در لندن که به همت 
خبر دوم امروز: پيكر مرحوم احمد قدكچيان بازيگر پيشكسوت سينما، تئاتر و تلويزيون صبح امروز از خانه سينما به
احمد قدكچيان بازيگر پيشكسوت سينما، تئاتر و تلويزيون صبح دیروز جمعه در يكي از بيمارستان هاي تهران به علت عارضهي قلبي درگذشت. 
بهروز وثوقی را باید فراتر از یک اسطوره دانست
نام دلکش را به شاباش صدای جادويی اش عبدالعلی وزيری بر وی نهاد. وزيری معتقد بود اين نام، نامی دلکش و جاودانه است و به راستی که چنين نيز بود و شد. صدای دلکش برای چندين نسل از مردم ميهن ما ياد آور لحظات شور آفرين و شادی بخش و نيز رنج ها و نا مرادی های آنان است. دلکش در زمره جاودانه هايی است که در دل مردم ايران يادشان ماندگار و ابدی است. اين بانوی آوازه خوان و هنرمند تعداد بسياری ترانه و آواز خواند که اکثريت قريب به اتفاق آنان از ارزشی والا و عاطفه ای سرشار برخوردارند. دلکش در هفتم ماه اسفند ۱۳۰۳ در شهر بابل به دنيا آمده بود. عصمت به خانه خواهرش در تهران آمده بود تا نزد وی بماند و درس بخواند. آموزشگاه موسيقی ظهير الدينی در تهران بستر رشد و شکوفايی دلکش شد. 
هالیوود مدتهاست که مسیحیت را به عنوان یک مذهب و منبع درآمدی کلان کشف کرده
زنده یاد فریدون فروغی خواننده صاحب سبک و پرآوازه ای بود که با خواندن ترانه هایی چون آدمک و پروانه من کار حرفه ای خود را آغاز و بعد با کارهایی چون نیاز، ماهی خسته، زندون دل، سال قحطی، غم تنهایی، همیشه غایب، قوزک پا و... محبوب قلب چند نسل از ایرانیان شد. فروغی در گرماگرم انقلاب 57، کارهای دیگری چون آلبوم شبهه کنسرت با آغازی نو و همچنین ترانه های خاطره انگیزی مثل یار دبستانی، روند تازه ای را در پیش گرفت؛ حرکتی که با آغاز ممنوعیت فعالیت هنرمندان معروف پیش از انقلاب، به محاق کشیده شده و فروغی هم به جمع ممنوع الصداها پیوست. 
پدران و مادران ما او را روی پرده های سفیدی به یاد می آورند که تصاویر سیاه و سفیدی او و هم نسل هایش روی آن نقش می بست و برای نسل ما او یکی از هنر پیشه های متعلق به سینمای موسوم به فیلمفارسی است. او بر خلاف تصور خیلی از ما در تمام این سال های دور از سینما توی همین مملکت که بسیار دوستش دارد زندگی کرده است و از سال 
چهارشنبه