قدیمی ها

پوران در دهه 1330 مشهورترین خواننده روز ایران شد

فرح دخت عباس طالقانی (پوران) خواهر زاده روح بخش خواننده سر شناس اواخر دهه ۱۳۲۰ و اوایل دهه 30 است و به واسطه او جذب خوانندگی شد. او ابتدا با نام بانوی ناشناس و سپس با شهرت همسر اولش (عباس شاپوری) با نام بانو شاپوری و سرانجام با عنوان پوران به کارش ادامه داد.

او موسیقی را از شاگردی استاد شاپوری شروع کرد. پوران فعالیت در سینما از ۱۳۳۹ آغاز کرد، برخی از فیلم هایی که او در آن ها نقش آفرینی کرده عبارتند از: ستارگان می درخشند، عمو نوروز، طلای سفید، گرگ های گرسنه، لاله آتشین، آقای قرن بیستم، اشک ها و لبخندها، دنیای پول، حاتم طائی، گدایان تهران و توفان بر فراز پاترا.

همسر دوم پوران آقای روشن زاده بود که ایشان و آقای بهمنش از بهترین مفسران ورزشی ایران بودند، پوران از ایشان دارای 2 فرزند به نام های امید و آرزو شد. مشهورترین ترانه بهاری را او خواند. شاید هم معروف ترین ترانه نوروزی را. گل اومد، بهاراومد، من از تو دورم... 15 نوروز ایران، با ترانه او آغاز شد و یا ادامه یافت: 41 تا 56.

برای یک دهه کامل و شاید هم بیشتر، بی رقیب ترین خواننده شاد ایران - به سبک خود - بود. در سال های غمگین پس از 28 مرداد، اگر با مرا ببوس می گریستند، با صدای پوران از غم فاصله می گرفتند.

پوران در دهه 1330 مشهورترین خواننده روز ایران شد و در دهه 40 نیز این شهرت را برای خود حفظ کرد. او این راه بلند را خیلی کوتاه طی کرد. از سال 1330 خواند و از سال 1331 با نام مستعار بانو ناشناس وارد رادیو ایران شد. بخت و استعداد خود را در چند فیلم هم آزمایش کرد، از جمله فیلم اول هیکل. بدرستی، کس ندانست چرا از شوهرش شاپوری ویلونیستی که آهنگساز ترانه های او نیز بود جدا شد، اما با روشن زاده تا آخرین لحظات مرگ ناگهانی اش ماند.

کمتر می شد حدس زد پوران روزی از فیلتر تنگ برنامه گل ها نیز عبور کند و صدایش برای گلها ضبط شود، که شد! آنها که دستی توانا در ترانه سرائی و آهنگسازی داشتند و دارند، هر کجا از خاطرات خود گفته و نوشته اند، وقتی به پوران رسیده اند بدون لحظه ای تردید از استعداد کم نظیر او برای اجرای تصنیف و ترانه، گوش تیز او برای گرفتن سیلاب های ترانه و آهنگ و آشنائی کامل او به ضرب آهنگ ها یاد کرده اند. ریتم را خوب می شناخت و استادانه نیز مراعات می کرد.

از او که در آغاز دهه 60 گرفتار بیماری بی درمان سرطان شد و برای بستن چشم بر جهان، خود را به ایران رساند تا در وطن به خاک سپرده شود، اجرای ترانه های بسیاری باقی مانده است، اما حیف است اگر از ترانه ای یاد نشود که می گویند تا آخرین دورانی که هنوز می توانست زمزمه کند، هرگاه می شد و می خواست آن را با نفسی که بیرون می آمد و کوتاه بود زمزمه می کرد:

چشمای من میل به گریه داره

می خواد بباره

دل نمی دونی که چه حالی داره

چه حالی داره

غصه بجز گریه دوا نداره

خدا نداره

...

هر چی تو دنیا غمه مال منه

روزی هزار بار دل من می شکنه

دل دیگه او طاقتا رو نداره، خدا نداره

پشت سرهم

داره بد می آره

خدا می آره

از این اجرا، می گویند ضبطی وجود دارد که پوران دیگر نفس خواندن بلند آن را ندارد، اما چنان مسلط آن را می خواند که به گله ای آهنگین می ماند. پوران در سال 1369 زمانی که برای دیدن نوه اش به ایران آمده بود به علت ابتلا به بیماری سرطان درگذشت و در امام زاده طاهر کرج به خاک سپرده شد. منبع

داریوش اسد زاده بازیگر سینما و تلویزیون در بیمارستان بستری شد

داریوش اسد زاده هنرمند پیشكسوت سینما، تئاتر و تلویزیون به علت عارضه دستگاه گوارشی در بیمارستان بستری شد. حالی عمومی این بازیگر كه روز دوشنبه در بیمارستان بستری شد، رضایت بخش اعلام شده است.

تیم پزشكی محل بستری اسدزاده سر گرم آزمایش‌های تكمیلی هستند و با توجه به وضعیت جسمی و روند روبه بهبود وی، احتمال می‌رود تا ‪ ۲۴ ساعت آینده از بیمارستان مرخص شود. اسدزاده نگارش كتابی با محور خاطرات هنری پنج دهه فعالیتش را در عرصه‌های تئاتر و سینما دستمایه كار دارد.

این بازیگر ‪ ۸۵ ساله، فعالیت هنری خود را سال ‪ ۱۳۲۴ در تئاتر تهران آغاز كرد و در بیش از 70 فیلم سینمایی و تلویزیونی همچون جعبه موسیقی، كفش‌های جیرجیرك دار، روز شیطان و شاهین طلایی ایفای نقش كرده است. منبع

علی حاتمی هیچ‌گاه جایزه نگرفت چون مردمی بود

محمدعلی كشاورز گفت‌: سینمای علی حاتمی از بطن جامعه شكل گرفت و به همین دلیل هم بود كه به او هیچ وقت و در هیچ ‌دوره‌ای جایزه ندادند چون یك سینماگر مستقل و مردمی بود.

محمدعلی كشاورز گفت: علی حاتمی یك فیلمساز مردمی و مستقل بود. شاید فیلم حاتمی در قالب‌های مختلفی جای گیرد اما من سینمای او را با واژه‌هایی چون سینمای ملی، سینمای معناگرا و فاخر و از این قبیل نمی‌سنجم، چرا كه سینمای علی حاتمی از بطن جامعه و متشكل از ویژگی‌ها و خصوصیات مردم ایران در قبل و بعد از انقلاب، شكل گرفت. به همین دلیل هم بود كه به او هیچ وقت و در هیچ‌ دوره‌ای جایزه ندادند چون اهل هیچ باندبازی نبود و یك سینماگر مستقل و مردمی بود.

بازیگر هزار دستان، كمال‌الملك، مادر و دلشدگان گفت: سینمایی كه حالا سرمشق سینمای ایران شده یا قرار است بشود، از سینمای علی حاتمی گرفته شده، چه از لحاظ فضاسازی، چه به لحاظ كاراكتر، چه از نظر بازیگری، چه از نظر معماری صحنه و چه از بابت دیالوگ، همه از سینمای علی حاتمی گرفته شده است.

محمدعلی كشاورز با ذكر این جمله كه علی حاتمی حیف شد، گفت: حاتمی سینماگری بود كه تمام خصوصیات یك سینماگر ایرانی را داشت اما در زمان حیات مورد بی‌مهری قرار گرفت. منبع

نقدهای هوشنگ گلمكانی بر فیلم‌های ایرانی و خارجی منتشر می‌شود

همزمان با چاپ دوم كتاب آقای بازیگر، نقدهای هوشنگ گلمكانی بر فیلم‌های ایرانی و خارجی در قالب مجموعه‌ای دو جلدی با عنوان احتمالی «از كوچه سام» منتشر می‌شود.

گلمكانی، سردبیر ماهنامه فیلم و منتقد سینمایی، گفت: این مجموعه فعلا شامل دو جلد است كه جلد اول آن به نقد فیلم‌های ایرانی و جلد دوم به نقد فیلم‌های خارجی اختصاص دارد و اگر استقبال مخاطبان از این دو جلد خوب باشد، قصد دارم آنها را تكمیل كنم.

بخشی از نقدهای این دو مجلد در مجله فیلم و بخشی در رسانه‌های مختلف به چاپ رسیده بود كه تصمیم گرفتم همه آنها را در یك مجموعه گردآوری كنم.

كتاب آقای بازیگر شرح زندگانی و آثار عزت‌الله انتظامی اثر دیگر گلمكانی كه چاپ اول آن سال 86 از سوی نشر نشر روزنه كار منتشر شده بود، به زودی توسط چشمه به چاپ دوم می‌رسد. منبع